Μπέκετ (1964)

Υπόθεση: Στην Αγγλία του 12ου αιώνα, ο βασιλιάς Ερρίκος Β΄ (Peter O’Toole) βασιλεύει παλεύοντας καθημερινά με πολιτικές ίντριγκες και διαμάχες, και παιρνώντας τον καιρό του με όμορφες γυναίκες, ποτό και δόλια σχέδια. Σύντροφός του σε όλα αυτά, είναι ο αδελφικός του φίλος, Τόμας Μπέκετ (Richard Burton). Με την ελπίδα να θέσει και την εκκλησία υπό τον έλεγχο του ο Βασιλιάς Χένρι δίνει στον πιστό του συνεργό την θέση του Αρχιεπισκόπου του Κάουντερμπερι. Όμως, ο νέος Αρχιεπίσκοπος θα γνωρίσει μια διαφορετική ζωή μέσα από το καινούργιο του ρόλο, και, τη κρίσιμη ώρα, θα αντισταθεί στις προσπάθειες του μονάρχη να επιβάλει τις εγωιστικές του επιθυμίες στην Εκκλησία. Όμως, αυτό σημαίνει πως πλέον είναι εχθρός του βασιλιά.

Το κλασικό θεατρικό του Ζαν Ανούιγ (“Αντιγόνη”) γίνεται μια κινηματογραφική παραγωγή κολοσιαίων διαστάσεων, με εκπληκτικά σκηνικά και φοβερές τοποθεσίες των γυρισμάτων, αλλά κυρίως χάρις στις μεγάλες ερμηνείες των δύο κορυφαίων σταρ.

Ακολουθώντας το «ευφυές» υπερθέαμα του «Λόρενς Της Αραβίας», το “Μπέκετ”, αναδεικνύει την εποχή και την ατμόσφαιρά της, ενώ παράλληλα παρουσιάζει μια λεπτομερή σπουδή πάνω στην διαφορετική ιστορική μοίρα των δύο ανδρών. Η θεατρικότητα του – σαιξπηρικών προδιαγραφών – έργου, δεν ενοχλεί χάρις στη προσεγμένη σκηνοθεσία του Glenville, που ακολουθεί το πρότυπο των επικών ταινιών του Eisenstein, και της διασκευής του Edward Anhalt. Όμως, εκεί που η ταινία πραγματικά αριστεύει είναι στις ερμηνείες.

Τόσο ο Peter O’Toole (“Λώρενς της Αραβίας”) και ο Richard Burton (“Κλεοπάτρα”, “Ο Χιτών”) έχουν να αποδώσουν χαρακτήρες σχεδιασμένους σε πολλά επίπεδα. Ο Ερίκκος είναι ο ενστικτώδης ζογκλέρ της εξουσίας, αμοραλιστής, άρπαγας και ταυτόχρονα ευαίσθητος και αδύναμος. Σχεδιάζει μάχες, μα φοβάται το αίμα. Η προσκόλληση του στον φίλο του Μπέκετ (Burton), μοιάζει με «λευκό» παράφορο έρωτα αλλά πρόκειται για την ανάγκη του για ένα ψυχικό, απόλυτο καταφύγιο που δεν είχε ποτέ από τη μητέρα του. Από τη μεριά του ο Μπέκετ από την αρχή έχει την σοφία της αυτογνωσίας. Πάσχει από υπαρξιακή κενότητα και μόνο όταν αναλαμβάνει στους ώμους του την ευθύνη της Εκκλησίας καταφέρνει να ζωντανέψει την ψυχή του. Στην αρχή, λόγω φιλοδοξίας, στη συνέχεια λόγω πίστης. Ο Μπέκετ καταφέρνει να γίνει μάρτυρας, κερδίζει την οσιότητα, την αιώνια δόξα. Και οι δύο ηθοποιοί παραδίδουν δυνατές ερμηνείες. Ξεχωρίζει, όμως, ο O’Toole που καταφέρνει να ενσαρκώσει πλήρως το ρόλο του, για τον οποίο καταφέρνει να πει περισσότερο με τις κινήσεις και τις εκφράσεις του, παρά με τα λόγια. Θα επανέλθει στο ρόλο του Ερρίκου Β για το “Λιοντάρι του Χειμώνα” (1968), όπου θα έχει απέναντί του, ένα άλλο “ιερό τέρας” της 7ης Τέχνης, τη Katharine Hepburn.

Πρωτότυπος Τίτλος: Becket Βαθμολογία IMDb: 7,8/10 Σκηνοθεσία: Peter Glenville Πρωταγωνιστούν: Richard Burton, Peter O’Toole, Martita Hunt, John Gielgud, Pamela Brown, Donald Wolfit, Siân Phillips, David Weston